نابودی

دایی بزرگ بنده حقوقی تقریبا معادل 10 میلیون میگیره و زندایی من حقوقی نزدیک 3 میلیون. یعنی جمعا حدود 13 میلیون از دولت حقوق میگیرند. اما همین دایی عزیز حاضر نشد از 45 هزار تومن یارانه‌اش انصراف بده و معتقد بود حقشه و نباید انصراف بده. همین دایی بنده با اینکه پدرم تاکید کرده بود که تو فرشتگان پول نزار ولی برده بود 400 میلیون پول گذاشته بود تو اون بانک. وقتی پولش رو از دست داد به عالم و آدم، به اصلاح طلب و اصولگرا فحش و بد بیراه بود که طی میکرد. به زمین و زمان زنگ زد و سپرد. معتقد بود همه دزدن. بعد یک سال دوندگی موفق شد حدود 90 درصد پولش رو برگردونه. چند وقت پیش میگفت 70 میلیون از پولم باقی مونده و 30 میلیون هم باید سودم رو بدن. یعنی حتی حاضر نیست از سودش هم بگذره. در حال حاضر کلی پول تو دلار سرمایه گذاری کرده. الان هم شاکی هستش که چرا دولت جلوی دلار رو گرفته. به گفته‌ی کارشناسان باید دلاااااااااااااار بره بالا.دولت داره تو اقتصاد اخلال ایجاد میکنه. چون جلوی سود ایشون گرفته شده. همین دایی بنده رو ضرب کن توی چندین میلیون مردمی که دقیقا این شکلی هستن. مشکل کشور ما حکومت نیست. صدتا حکومت اومده و رفته. این حکومت هم به زودی میره. اما هیچ تغییری تو این مملکت قرار نیست بیفته. چون ما مردم این قسمت از کره خاکی قرار نیست تغییر کنیم. تا زمانی که منافع جمعی رو فدای منافع شخصی خودمون میکنیم و حاضر نیستیم کوچکترین فداکاری و یا انعطاف نسبت به جامعه قبول کنیم، تا زمانی قرار نیست ما مسئولیت خودمون نسبت به جامعه‌مون فارغ از حکومت‌ها قبول کنیم این کشور محکوم به نابودیه.